BROWNSBERG DAGTRIP
Brownsberg is een ideale trip voor iedereen die een goede indruk wil krijgen van het Amazone oerwoud zonder al te ver het binnenland in te hoeven reizen.
U rijdt met de bus naar het hoogste punt van het plateau. Daar heeft u bij helder weer een prachtig zicht over het Brokopondo stuwmeer. Tijdens de wandeltocht naar de Leovallen zal de gids van alles vertellen over de bijzondere flora en fauna van dit gebied. Na een verkoelende ‘douche’ onder de waterval zullen we weer teruglopen naar boven.
U rijdt met de bus naar het hoogste punt van het plateau. Daar heeft u bij helder weer een prachtig zicht over het Brokopondo stuwmeer. Tijdens de wandeltocht naar de Leovallen zal de gids van alles vertellen over de bijzondere flora en fauna van dit gebied. Na een verkoelende ‘douche’ onder de waterval zullen we weer teruglopen naar boven.
Vertrek informatie
| Vertrekdagen | Donderdag, zaterdag |
| Aantal dagen | 1 |
| Minimaal aantal personen | 2 |
| Prijs v.a. | €62,00 |
| Vervoer | Per bus. |
| Accommodatie | n.v.t. |
| Verzorging | Incl. koffie, thee, water, snacks, (Lunch is ter plaatse verkrijgbaar tegen betaling.) |
| Programma | Onder begeleiding van een Nederlandssprekende gids. |
Lees wat onze klanten ervan vonden:
Onze kinderen zijn vijf en zeven, maar ik ben ervan overtuigd dat zij dit alles niet zullen vergeten.
Onze kinderen zijn vijf en zeven, maar ik ben ervan overtuigd dat zij dit alles niet zullen vergeten.
9-aug-2015
Het lijkt ook onmogelijk, want we hebben er nog zoveel over te vertellen en de mooie foto’s die de herinneringen levend houden.
Wat een belevenis en wat een mooie reis hebben we achter de rug.
Het was zeer fijn om te reizen met Suriname Holidays, want alles verliep zoals gepland. Zelf hebben ze ook ervaring met kinderen, zodat ze ons op goede weg hielpen om onze reis samen te stellen.
Het hoogtepunt was uiteraard de schildpadjes in Galibi. De kinderen hielpen samen met de gids de laatste schildpadjes uit het nestje, begeleidden hen dan naar de zee door water op te gieten tegen het uitdrogen en soms de schildpadjes een stukje te dragen. Het gevoel die over je gaat wanneer het schildpadje de zee haalt is toch wel zeer bijzonder.
De jungle was zeer spannend. Zwemmen in de stroomversnelling, piranha’s vissen en kaaimannen zoeken in het donker.
Wat mij in het bijzonder bijblijft zijn de papegaaien die zomaar in de vrije natuur rondvliegen. Prachtig is dat. Ik die altijd dacht dat ik niet zo gesteld was op papegaaien die zoveel lawaai maken in een huis, maar in hun habitat is dat geweldig.
Wat ons enorm verbaasde was dat iedereen ons vroeg hoe wij ertoe gekomen waren om als Belgen naar Suriname te reizen. Dat leek me zo logisch: prachtig land, mooie dieren, vriendelijke mensen uit zoveel verschillende culturen, die zo fantastisch kunnen samenleven en die bovendien Nederlands spreken. De enige spreektaal die mijn kinderen kunnen.
Liesbeth
Close
We hebben ons geen minuut verveeld
We hebben ons geen minuut verveeld
31-mrt-2010
Onze zoon van 21 gaf het cijfer 10 voor deze reis. Dat zegt genoeg!
Hierbij wil ik je bedanken voor de top vakantie. We hebben het super gehad. De excursies waren echt iets voor ons. Mooie wandelingen bij de Raleighvallen met het beklimmen van de Voltzberg.
Bij de Brownsberg gewandeld naar de Leovallen. Op Overbridge hebben we nog een extra tripje naar de Jodensavanne gemaakt. Galibi was ook een belevenis. Eerst kletsnat door het opspattende water aangekomen en savonds weer in de boot naar de reuze schilpadden die we ook gezien hebben. Het was alleen niet helemaal duidelijk wat de rest was van ons programma van de Marrowijne experience. Na heel wat heen en weer gebel werden we in Albina in een andere boot gezet met ons viertjes en moesten we een heel eind varen volgens onze supergids Hennie. Na 4 uur vroeg ik of het al op schoot en hij zei nee. Nog geen minuut later kwamen we aan bij de Wadaa lodge. Dit hadden we echt niet verwacht.
Het zag er heel mooi uit. De volgende dag zijn we bij de dorpsbewoners op bezoek geweest nadat we een fles rum hadden gegeven. Wat een belevenis. Het was een mooi toetje van onze reis.
Nogmaal bedankt van Albert, Marja , Maarten en Floor Tunk
Familie A.A.Tunk.
Close
Ontdek de ongerepte jungle van Suriname met Suriname Holidays
Ontdek de ongerepte jungle van Suriname met Suriname Holidays
30-mrt-2007
Mijn god wat ben ik gek op Suriname. Ik kan niet wachten op mijn volgende trip en zeg dus tot de volgende keer, samen.
We hebben via Suriname Holidays uitstekende gidsen toegewezen gekregen. Mede door hen en mijn gezellige “ Switi Sranan groep” hebben wij voor de 2e keer een leuke vakantie achter de rug. Mijn vrienden zijn zo enthousiast en genoten van de Jungle, bewoners, eten en vooral mijn geplande Holi-feest.
Enkele hoogtepunten tijdens onze vakantie;
Paramaribo, citytour en daarna heerlijk Surinaams eten.
Nickerie-Bigi Pan met zijn prachtige vogels en de vele moppen met onze begeleider Cor. Het restaurant op Bigi Pan voorzien van een “ gemakshuisje” .
Holi-feest en dineren bij de familie.
De tocht naar Awarradam en ons verblijf op de indrukwekkende Gran Dan stroomversnelling, kwamen we veel planten, bloemen, zaden en insecten tegen. We bezochten de dorpen, scholen en een vriend van ons heeft nog een boot gekocht op Stonhoekoe. De goede zorgen van het personeel en eten was tevens elke dag super!
Brownsberg met zijn prachtige leo-en Irenevallen.
De Plantage, waar je de laatste dagen heerlijk kunt ontspannen en genieten van de lieve mensen om je heen.
Bedankt voor jullie presentatie, folders, tips en vooral geduld!
Met vriendelijke groeten
Lita Sheombar
Close
Als God in … Suriname
Als God in … Suriname
8-aug-2012
Vier weken Suriname. Aan de andere kant van de wereld. Een zelfbewust land met trotse mensen. Een land met potentie.
Goud, olie, bauxiet, toerisme. Een land waar de Nederlandse taal nog steeds een belangrijke rol speelt. Maar Suriname is vooral schitterende natuur. De ongereptheid van de jungle laat je als mens heel nietig voelen. Maar je voelt je herboren als je terugkomt in de wereld van mensenhanden. Leeg en schoon.
Hoogtepunt van de vier tropische weken was de verre reis naar het binnenland. We vertrokken vanaf het kleine vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo. Een waanzinnige chaos van krioelende mensen, vaak met een vogelkooi in hun handen (met en zonder vogel), Braziliaanse hoeren voor de goudzoekers (‘s nachts moet de gouddelver toch wat), bromfietsen (het is mij nog steeds onduidelijk hoe die vervoermiddelen in die kleine vliegtuigen kunnen) en miljoenen eieren en wc-rollen. Samen met de bagage moesten we op de weegschaal van de luchtvaartmaatschappij staan. 1400 kilo kan dat tweemotorig vliegtuigje voor twaalf mensen vervoeren. Geen gram meer, anders stort het ter aarde.
Hobbelend stegen we uiteindelijk toch op en nog meer stuiterend landden we een uur later op het grasveld bij Drietabbetje. Daar stapten we over in een korjaal en voeren we vervolgens vijf dagen over de Tapahonyrivier 180 km zuidwaarts. Onze medepassagiers waren een loods die ons tussen de rotsen in het water manoeuvreerde, de bootsman, de fantastische 68-jarige gids Meneer Izaak, twee ontstellend saaie Zwitsers en een leuk gezin met een aardige jongen van 22. ‘s Nachts sliepen we in het midden van niets (twee nachten) en het Indianendorp Apetina (ook 2 nachten) in een hangmat met klamboe onder een rieten dak dan wel plastic zeil in de open lucht. Heel bijzonder. Het plastic zeil en het riet beschermde ons prima tegen de nachtelijke regenbuien. Dromerig heb ik liggen luisteren naar het getik vlak boven me. Niet slapen, en toch uitrusten, de hangmat is wonderlijk. De muggen, tarantula’s, piranha’s en vogelspinnen (wat een enge beesten, zeg) hebben we aardig getrotseerd. De vleermuizen waren dapperder. Een durfde er ‘s nachts zelfs in de klamboe van mijn vrouw te fladderen. Gegil, paniek. Maar ik speelde mijn heldenrol met verve, uiteraard.
De vaartocht was trouwens niet mals: bij zes stroomversnellingen moest alle bagage uit de boot en dienden we samen met de bootsman, Meneer Izaak, de loods en enkele tehulpschietende Indianen de boot over de stroomversnellingen te duwen, stroomopwaarts, dat ook nog. En daarna moest de bagage tientallen meters versleept worden. Een hels karwei, maar het voelde verschrikkelijk goed, zo midden in de jungle. De Indianen vonden me trouwens een sterke man, vertelde Meneer Izaak. Wel, daar kan ik mee thuiskomen.
Het einddoel was Palumeu, 275 km zuidwaarts van Paramaribo. Meneer Izaak en de Kapitein van Apetina droegen ons na vijf dagen varen en een boswandeling van anderhalve uur over aan gids Henk. In rap tempo voeren we in diens boot verder zuidwaarts. En wie stond daar ons op een gladde rots na te zwaaien? Tot we hem niet meer konden ontwaren? De Kapitein van Apetina! We zwaaiden net zolang tot de bocht van de rivier ons beeld verscheurde. En toen kwam Palumeu in zicht. Na alle ontberingen van de afgelopen dagen was dit dorp het paradijs. Een bed! Parbobier! Twee nachten sliepen we in een lodge met een schitterend uitzicht op de rivier. Het gezang van vogels werd alleen verstoord door de brulapen, wat een lawaai maken die beesten, zeg. We genoten. Maar we misten Meneer Izaak en de Kapitein van Apetina. Wat een geweldige, lieve, sterke mannen. Twee vaders die ons koste wat kost veilig thuis wilden brengen.
Een ander hoogtepunt was de reis naar Galibi, een indianendorp in het uiterste noordoosten van Suriname, aan de monding van de Marowijnerivier. Onze lodge bevond zich op vijf meter van een palmboom en het klotsende water van de Marowijne. Starend naar de groene muur van Frans Guyana aan de overkant van de rivier, voelde ik me als God in … Suriname. De dierentuin in het dorp was alleraardigst. Dieren die losliepen, geen stressgedrag vertoonden en geen enkele angst voor de mensen hadden. Vooral de luiaard was vertederend. Kleine ogen die je smekend aankeken, vier armen die zich om je lichaam klampten. Je zou hem zo mee naar huis willen nemen. Maar voor de dierentuin kwamen we niet. De zeeschildpadden! Daar was het ons om te doen. En die hebben we gezien, en hoe! Om drie uur ‘s nachts voeren we zwijgend een half uur onder het schitterende licht van de volle maan in de richting van een klein strand in Frans Guyana. En daar was het lot ons meer dan gunstig gezind. Het was een enorme leerschildpad van meer dan een meter die ons stil fluisterend wachten beloonde. Hij sleepte zich ploeterend uit zee, groef een diep gat en poepte er zo’n tachtig eieren in. Het beest was geheel in trance. Zijn ogen glommen, alsof hij huilde. Ontroerend, ademloos keek ik toe. We konden alles op minder dan een halve meter aanschouwen. Daarna vulde de schildpad het gat weer en maakte hij een ingewikkeld dwaalspoor voor zijn natuurlijke vijanden. Op de terugtocht naar het water hijgde hij van inspanning. Wat een mooi cadeau heeft het dier ons gegeven. En op de terugweg naar de boot vonden we in een diepe kuil drie spartelende jonkies. We hebben ze eruit gevist en op het strand gezet. Meteen zetten ze koers naar het zeewater. Hun instinct laat ze nooit in de steek, bijna nooit. Zonder ons waren ze roemloos gestorven in die kuil. We voelden ons ware redders van het leven.
De boottocht in Bigi Pan nabij Nickerie was ook prachtig. De trip was aangekondigd als een vogeltocht. Vogels hebben we inderdaad genoeg gezien, de een nog mooier dan de ander. Maar kaaimannen spotten was eigenlijk veel leuker, die beesten zie je immers niet elke dag. De gids kon deze wending wel waarderen. Hij verlegde zijn aandacht van de vogels naar de dieren in het water. Met succes. We hebben de kaaimannen veelvuldig gezien, de gids probeerde ze zelfs met blote handen te vangen. Ook al noemden de Indianen me sterk, die uitdaging wilde ik niet aangaan.
Wat betreft dieren hadden we überhaupt de goden aan onze zijde. Op de Commewijne zwommen de dolfijnen vrolijk hun rondjes om onze boot, en tijdens een fietstocht langs de plantages in district Commewijne dansten de doodskopapen in de bomen van natuurpark Bogipassie nabij plantage Peperpot. Een paar dagen later volgden de brulapen hun voorbeeld in de bomen van Brownsberg. Ik had verwacht enorme monsters van apen te zien, maar wat een schriele beesten zijn het toch, verbazingwekkend. Grote bekken in een klein lijf. Overcompensatie waarschijnlijk, je moet toch wat om je in de wildernis staande te houden. Het lijken wat dat betreft wel mensen. Lang konden we ze niet in de gaten houden, op de grond meldden zich de slangen, wat kribbig, zich tekortgedaan voelend. De hoenderslang meende zelfs de bus tot stoppen te moeten dwingen. Wat dat betreft waren de zeer giftige bushmaster en de volgevreten, suffende anaconda bescheidener. Zij lieten ons zonder slag of stoot verder lopen. En zo zagen we de Leoval en Ireneval, de perfecte douche na al dat zware geklauter. Een beloning voor de inspanning.
Berg en Dal was een prachtige afsluiting. Een schitterend resort, midden in het oerwoud. Loom konden we een wonderschone vakantie beëindigen.
Marcel de Jong
juli ’12
Close