Dit jaar gaan we!

Suriname staat al een jaar of twintig hoog op ons verlanglijstje. Vanwege de natuur, want we willen dolgraag een keer het Amazone regenwoud en de mangrovebossen zien; vanwege de geschiedenis, omdat we de nauwe verwevenheid tussen Suriname en Nederland beter willen leren kennen; al onze Surinaamse kennissen en collega’s zijn van die hartelijke, vriendelijke, opgewekte mensen die hoog opgeven over hun land; tenslotte: we zijn gek op Surinaams eten. Meer redenen om een reis te maken heeft een mens niet nodig, maar door allerlei omstandigheden is het er alleen nog nooit van gekomen.

Als we in januari 2014 een weekje in ons huisje in Otterlo zijn, delibereren we over de vakantiebestemming voor dat jaar. Weer naar Italië? Weer eens een keer naar Groot-Brittannië? Iets heel anders doen?

‘We gaan naar Suriname’, zegt Joke resoluut. ‘Anders komt het er misschien nooit van.’ De volgende middag zijn we in Arnhem om wat reisgidsen, een boekje en een kaart van het land te bemachtigen, want ondanks onze lang gekoesterde wens weten we eigenlijk toch niet heel veel van Suriname. Twee dagen lezen we, struinen we internet af, gaan we mogelijkheden in de reisgidsen na. Meestal zijn dat georganiseerde groepsreizen; dat is niets voor ons. Onszelf kennende willen we op sommige plaatsen langer blijven, ergens juist niet heen gaan, of een heel andere bestemming aan onze reis toevoegen. Ook willen we niet drie weken met dezelfde groep mensen op pad. Daar zitten natuurlijk aardige mensen bij, maar ook altijd een paar zeikerds die je niet drie weken lang kunt ontlopen.

Via de website van Jungle Resort Pingpe –de naam alleen al doet ons watertanden!- komen we terecht bij Suriname Holidays, een klein reisbureau in Haarlem dat zegt een doos legosteentjes te hebben waaruit je een individuele reis op maat kunt samenstellen. Precies wat we zoeken. De week erop zitten we met een lijstje wensen en vragen aan tafel bij Suzette en Hélène. Zij nemen zeer uitgebreid de tijd om ons van alles en nog wat over Suriname te vertellen en ons lijstje door te nemen. Daar voegen ze veel mogelijkheden aan toe die zij kennen. Er is meteen een ‘klik’ met deze dames! En die doos met legosteentjes, die is er inderdaad! Thuis gaan we daarmee aan de slag, berekenen wat ons budget is, hakken knopen door.

Twee weken later zitten we weer in Haarlem met een nieuw lijstje. Nadrukkelijk geven we aan dat we natuurmensen zijn. We willen veel planten, vogels en andere dieren zien. Naast de culturele, historische en culinaire zaken natuurlijk. ‘O, maar dan stuur ik jullie niet met een standaardgids op pad die maar tien soorten vogels kent. Ik probeer een van dé vogelaars van Suriname voor jullie te regelen’, zegt Suzette. inmiddels weten ze wat voor vlees ze in de kuip hebben. Dus komen er ook adviezen als ‘Nee, dat is echt niks voor jullie, dat is veel te zwaar’, of: ‘Volgens mij is dit echt wat jullie zoeken!’. Achteraf horen we dat ze veel pret hebben gehad over onze vraag of het handig is om een beetje Sranan Tongo te leren. Vrijwel iedereen in Suriname spreekt immers Nederlands.

Om kort te gaan, er komt een conceptplan voor de reis, waarop we nog een paar kleine wijzigingen aanbrengen. Het liefst blijven wij bijvoorbeeld meer dan één nacht op een lokatie. Dan heb je niet het gevoel iedere dag van hot naar her te worden gesleept, want je wilt toch ook op je gemak de buurt verkennen. We gaan nog een keertje naar Haarlem om punten op i’s te zetten en de offerte te ondertekenen.

Dit jaar gaan we!