De Blik van Dick
De Stad Paramaribo
Hoe vaak hebben we het niet gehoord van toeristen die we tegenkwamen: “Leuke stad hoor, Paramaribo, maar na twee dagen heb je het wel gezien.” Heel eerlijk gezegd hadden wij dat gevoel ook toen we de eerste keer in Suriname waren. Paramaribo was toen een dag of vier ons basiskamp en de vierde dag wisten we niet zo goed wat we verder nog konden bezoeken. De Waterkant, de kathedraal, centrale markt, fort Zeelandia, het standbeeld van Kwaku en de huizen uit de slavernijtijd, Palmen- en Cultuurtuin, de winkelstraten en nog een aantal standaard bezienswaardigheden: we hadden ze bezocht en bezichtigd. We hadden ons er tijdens het heerlijke slenteren door het centrum over verbaasd hoe het mogelijk was dat schitterend onderhouden oude panden naast vrijwel ingestorte exemplaren stonden. We hadden gegeten bij Zus & Zo, bij De Gadri en bij Baka Foto, koffie gedronken bij Krasnapolsky en langs de Waterkant, we hadden Ready Tex en boekhandel Vaco uitgekamd. We hadden genoten van het stadsleven en de vriendelijke mensen en ons geërgerd aan de ‘trottoirs’ en de overal geparkeerde auto’s. “Dat was het dan wel zo’n beetje”, dachten wij en hoorden we ook van anderen.
Fout! Helemaal fout! Het centrum van Paramaribo mag dan klein en compact zijn waardoor je voortdurend de indruk hebt dat je ergens al tien keer eerder bent geweest, maar de stad biedt zoveel moois en verrassends. Kleine, maar o zo interessante musea, zoals het Koto Museum, het Surinaams Rumhuis en het Lalla Rookh Museum, en heel veel uitstekende gelegenheden om iets te eten of te drinken. Denk aan Sarinah, Souposo, Tori Oso, Bamboo Green Garden, Joosje, Jawa, enzovoorts, enzovoorts. Tripadvisor en Zoover zijn een geweldige bron van inspiratie. Neem gewoon ook eens een taxi of bus naar de buitenwijken en ontdek wat daar wordt geboden. Bezoek eens de dierentuin, ga per bus of boot naar de overkant van de rivier, ga naar een van die heerlijke zondagsmarkten zoals de Kwattamarkt, bezoek de Hermitagemall en de aanpalende cinema. Neem voor een paar kwartjes vanuit het centrum een bus naar het eindpunt en weer terug.
Ken je Parijs als je de Eiffeltoren en het Louvre hebt bezocht? Of in Londen Towerbridge, Speakers Corner en Buckinham Palace hebt gezien? Steden leer je pas echt kennen als je ook buiten het centrum bent geweest, hebt gezien hoe de mensen daar wonen en hoe ze leven.
Nou hadden wij het voorrecht een half jaar in Paramaribo te mogen wonen, buiten het centrum aan de Agilalaan. Dan ontdek je de stad anders dan als toerist. De winkeliers in de buurt kenden ons en wisten na drie dagen dat we geen plastic tassen wilden hebben (als je in Suriname één tube tandpasta koopt wordt die nog in een plastic tasje gedaan), we hadden buren en vrienden. Op weg naar een van de acht Chinese supermarkten bij ons in de buurt moest er altijd worden gezwaaid, gegroet en liefst een praatje gemaakt. Toen er bij de voetbalvereniging bij ons om de hoek een familie- en vriendentoernooitje werd gespeeld en we achter het hek stonden te kijken, werden we meteen uitgenodigd om binnen te komen: “Wees welkom, mevrouw en mijnheer, en neem een Parbo en een boutje” (boutje staat hier voor kippenbout; de term Parboutje lijkt mij marketing-technisch een vondst). Een van de chauffeurs van het taxibedrijfje om de hoek zei, met een licht verwijtende ondertoon, dat hij ons had zien fietsen. En vriend/collega/buurman Ratan nodigde ons met de regelmaat van de klok uit om met hem mee te gaan; naar een Hindoestaanse bruiloft, het jubileum van het bedrijf van zijn ouders, de opening van het Lalla Rookhmuseum, of een bijeenkomst op de Nederlandse of Indiase ambassade. Bij de warung aan het eind van de straat wisten oma, dochter en kleindochter dat we een broodje bakeljauw of zoute vis kwamen halen.
We hebben Paramaribo heel anders leren kennen dan toen we er als toerist waren. Dat was een geweldige ervaring. Maar ook als toerist kun je je van de begaande paden begeven en genieten van al het fraais dat de stad heeft te bieden. Verlos uzelf van de reisleider en de reisgidsen!
Paramaribo, de kleinste en veiligste hoofdstad in Zuid-Amerika. We zijn er gek op!
Dick Spijker
www.facebook.com/deblikvandick
