Allereerst de sfeer in de groep. Onze marron-reisleider vertelde veel en wist de sfeer en de motivatie er goed in te brengen. We hebben enorm gelachen met elkaar. De drie marrons waren een prima team, die ook met elkaar veel lol hadden.

Drierivierentocht: oerwoud en rivier actief beleven

Het was ons eerste bezoek aan Suriname. We vonden het indrukwekkend. Het is als Nederlander al heel bijzonder dat er buiten je eigen land zoveel Nederlands wordt gesproken. De binding met Nederland was veel groter dan we verwacht hadden. En Surinamers zijn relaxed: no spang, geen haast, maak je niet druk. Een fijne mentaliteit, zeker als je op vakantie bent.

We merkten dat ook tijdens onze Expeditie de Drierivierentocht. Omdat we in de droge tijd (oktober/november) reisden, de waterstand laag was en er toch geen schildpadden te zien waren, duurde onze reis tien dagen in plaats van twaalf. Maar het was er niet minder bijzonder door. We reisden over de rivieren van Langetabbetje naar Palumeu.

Onze groep bestond de eerste drie dagen uit twee Duitsers (45 en 53), wijzelf (beiden 53), drie marrons als leiding en steeds een lokale bootsman, die wisselde als we van boot veranderden. Op de vierde dag kwam daar een vijfde persoon bij, een sportieve Nederlander van 72. Niet iedere zeventiger zou hem dat nadoen.

De overnachtingen zijn eenvoudig: negen nachten iedere keer hangmatten ophangen in een nieuw kamp, vijf keer in een dorp van marrons, twee keer in een dorp van indianen en twee keer in de wildernis. Er is geen stromend water, maar voor goed drinkwater werd steeds gezorgd. Wassen doe je in de rivier. De wc’s zijn eenvoudig, soms een zelfgezochte plek in de wildernis. Vaak is er ’s avonds verlichting, opgewekt door generatoren. Tot onze verrassing konden onze gidsen de eerste vijf nachten hun mobiel nog gewoon opladen en hadden ze nog bereik.

Het varen over deze grote brede rivieren aan de oostgrens van Suriname is een belevenis. Omdat we in de droge tijd reisden stond het water extreem laag. De rivier zag er nog wel breed uit, maar was op veel plekken ondiep. We moesten tussen grote rotspartijen door laveren met de houten boot en passeerden allerlei stroomversnellingen. We stapten geregeld uit de boot om te helpen duwen. Het valt niet altijd mee over de rotsige soms glibberige bodem met onverwachte gaten. Maar het is heerlijk actief en zorgt ervoor dat je lekker bezig bent. Na de klus lekker bijkomen in de rivier. Aanvankelijk leek het nog op kanoën in Frankrijk, maar dan met een grote houten boot met motor tegen de stroom in. De eerste zeven dagen waren echt fantastisch!

Toen we het indianengebied bereikten werd het steeds zwaarder. De stroomversnellingen werden watervallen. Prachtig om te zien. Heerlijk ook om in af te koelen. Alle bagage moet je geregeld uit de boot tillen naar de bovenloop. Daarna terug om gezamenlijk de boot te duwen en met een touw te trekken. We sleepten de boot niet alleen door het water, maar op het laatst ook over metershoge rotsen op land. Onvoorstelbaar! Dat zal in een ander jaargetijde iets makkelijker gaan.

Het beklimmen van de Tebutop was ook een prachtige ervaring. Steil en niet makkelijk, maar met hulp van de marrons, de indianen en een groot stuk touw wisten we toch naar boven te komen. Wat een adembenemend uitzicht hadden we daar: een ideale plek voor een groepsfoto!

De achtste dag duikelde onze topervering even in een diep dal: tijdens het transport over land rolde de boot met een boomstam over mijn voet. Gelukkig liep het met een siser af: mijn grote teen was alleen gekneusd, we hadden niet te maken met breuken of bebloede toestanden.

Die nacht sliepen we voor de tweede keer in de open lucht. De eerste nacht behoorde tot de toppers: heel veel sterren, uitzicht op een waterval en de steile granieten berg die we beklommen hadden en op onweer in de verte. Kampvuur met verhalen van onze humoristische marrons. De tweede nacht kwam het onweer bij ons: we sliepen nat in onze hangmat. Hoe een week topervaring op één dag in een diep gat kan belanden…. Maar de volgde dag droogden we gelukkig snel weer op. Ook IN de boot voerden we strijd tegen het water. Als je even niet oplette was de boel nat, zoals bijvoorbeeld mijn camera. Ons advies is dus om je spullen in een waterdichte tas mee te nemen, zeker camera’s e.d.

Wat maakte deze reis dan toch zo fantastisch? Allereerst de sfeer in de groep. Onze marron-reisleider vertelde veel en wist de sfeer en de motivatie er goed in te brengen. We hebben enorm gelachen met elkaar. De drie marrons waren een prima team, die ook met elkaar veel lol hadden. Men weet altijd wel weer een oplossing voor problemen die zich onderweg voordoen. Een echte ‘no spang’-mentaliteit. Een van hen was een fantastische kok. Twee warme maaltijden op een dag maken onder die eenvoudige omstandigheden is een hele prestatie
Wat was nog meer fantastisch? Dat we het dagelijks leven zo goed konden meemaken in de marrondorpen en de indianendorpen. Het hele leven speelt zich af in de rivier, omdat er geen waterputten zijn. Het is zo leuk om al die activiteiten te zien: wassen, spelen, vissen, varen, water halen.

Ook is het mooi om acht dagen lang geen andere toeristen tegen te komen. De eerste nacht in een marrondorp was behoorlijk lachwekkend: we waren verbaasd geweest over de stille nachten in centrum Paramaribo, maar in het oerwoud ging zaterdagnacht de muziek voluit. Geen handgetrommel, maar popmuziek met forse beat. Tot diep in de nacht voeren er nog houten motorboten over de rivier in het maanlicht. We maakten het leven mee, zoals het zich voordeed. Bij de indianen is het prachtig om te zien hoe de mannen jagen en vis vangen, hoe behendig ze door het water en over de rotsen springen, hoe ze hun boten besturen en een berg beklimmen.

Na negen dagen varen zijn we op de tiende dag met een vliegtuigje met zes zitplaatsen vanuit Palumeu teruggevlogen naar Paramaribo over het oerwoud: een grote zee van broccoli. We zagen het enorme stuwmeer en tot onze grote schrik ook heel veel milieuvervuilende mijnbouw. Er wordt hier veel goud gedolven.

We hebben echt het gevoel dat we met deze Drierivierentocht het leven in het Surinaamse oerwoud een stukje mee beleefd hebben. Tijdens deze expeditie heb je weinig tijd om te lezen. Maar áls je een boek meeneemt, lees dan ‘Groeten aan de koningin’ van Karin Anema. Dat is een prachtige aanvulling en verdieping op deze reis. In Suriname kochten we ‘Stuwdammen en wegen in het Surinaamse binnenland’. Dat gaat ook helemaal over deze tocht en de onderwerpen die hier spelen.

Al met al is de Drierivierentocht een echte aanrader voor iedereen die het leven in het Surinaamse oerwoud een stukje wil mee beleven, iedereen die van eenvoudig kamperen houdt en niet bang is om de handen uit de mouwen te steken.

En wil je even bijkomen van de tocht? Volg dan het advies van Suriname Holidays: kom tot rust in hartje Paramaribo bij Downtown Oasis!

We wensen jullie een prachtige Surinamereis toe!