Maandag 3 oktober 2016 was het dan eindelijk zo ver. We gingen op reis naar Suriname. “Suriname?? Hoe kom je daar zo bij om heen te gaan? Heb je er familie wonen??” Zeiden de meesten in onze omgeving. Alles benadrukte maar weer hoe Suriname niet erg voor de hand lag om heen te gaan. Vooraf hebben we de reis samen met Suzette Eeltink van Suriname Holidays uitgestippeld en gepland. We hadden uiteraard veel te veel wensen voor de goede 3,5 week die we daar konden besteden. Maar door de slechte begaanbaarheid van delen van het land was niet altijd alles een haalbare kaart. We kwamen uit op een plan op advies van Suzette dat onze interesses goed benaderde.

Na een goede 10 uur vliegen landden we op Josef Adolf Pengel Airport. Na enkele formaliteiten konden we naar de bagageband om onze rugtassen te halen. Op een TV schermpje kon je zien hoe de containers met tassen met een wagentje naar de transportband werden gereden en door een ijverige Surinaamse medewerker van het vliegveld op de band werden gedeponeerd om vervolgens door een gat met plastic lamellen op de bagageband terecht te komen. Blijkbaar vond de medewerker het niet altijd snel genoeg gaan want zo nu en dan kwam zijn hoofd door het gat heen gestoken en gaf hij de tassen en koffers een flinke duw zodat ze sneller op de bagageband terecht kwamen. Echter had dit niet altijd het gewenste resultaat met als gevolg dat er een opstopping ontstond van op elkaar vastgelopen koffers en tassen en moest er een andere medewerker van het vliegveld aan te pas komen om de opstopping vervolgens op te lossen. Rugtas 1 was snel binnen. Eindelijk na een goed uur kwam dan toch ook onze 2^e rugtas tevoorschijn.
Nu kon onze reis eindelijk beginnen. Buiten bij de aankomsthal stond onze taxichauffeur op ons te wachten die netjes door Suriname Holidays was geregeld. De rit vanaf Zanderij tot de Costerstraat 68 in Parimaribo naar het Greenheart Hotel duurde ongeveer nog een klein uur. Daar aangekomen hebben we ingecheckt en zijn we in het hotel een hapje gaan eten bij Irene.

De volgende dag hadden we een vroege afspraak met Cathrin op het Kerkplein in Parimaribo. Met haar zijn we de ochtend op stap geweest door Parimaribo naar alle mooie, minder mooie, maar historische plekjes van Parimaribo. . Als afsluiter zijn we, na inkopen te hebben gedaan op de Centrale Markt in Paramaribo, naar de Kleine Historie gegaan om daar van Irene een Surinaamse kookworkshop te volgen. We hadden gekozen voor Gado gado en Kip Ketjap. Uiteraard hebben we het naderhand lekker opgegeten.

Woensdag 5 oktober 2016 vertrokken we in de ochtend met onze chauffeur naar Nieuw Nickerie, waar we op het Bigi Pan meer de nacht door zouden brengen in Stephanie’s Eco Lodge. Een lodge midden op het meer. Een rit van een uur of 5 over een geasfalteerde weg bracht ons via Wageningen naar Nickerie en uiteindelijk naar de opstapplaats voor de boot naar Bigi Pan. Het meer bleek fenomenaal. Een prachtig gebied waar de Rode Ibissen in overvloed te zien waren, net als vele andere watervogels waaronder Snipjes en Flamingo’s. Het eten wat werd verzorgd was tip-top in orde en de werknemers deden hun best om het ons als gasten naar de zin te maken. In de avond gingen we op pad om kaaimannen te spotten en zelfs eentje te vangen om mee op de foto te gaan. Als klap op de vuurpijl konden we de volgende ochtend vroeg een prachtige zonsopkomst bewonderen!

Vrijdag 7 oktober 2016 werden we opgehaald om via het Commewijne district langs diverse (voormalig) plantages te gaan. Zo zagen we Peperpot, Katwijk en Frederiksdorp en overnachtten we in Bakkie aan de monding van de Warappakreek. Die door de eigenaren van Bakkie, de Nederlandse Bas Spek en zijn Surinaamse vriendin Marscha,  weer volledig opengetrokken is nadat deze kreek helemaal overgroeid was geraakt met mangrove. Het blijft onvoorstelbaar om je in te denken dat het hele gebied waar we langs zijn gekomen wat volledig uit Mangrove bestaat vroeger allemaal landbouw was. Op Bakkie hebben ze geprobeerd de historie van toen weer enigszins tot leven te wekken.

Zondag 9 oktober 2016 werden we verwacht bij Restaurant Zus & Zo om te vertrekken naar Avanavero gebied. Doordat het de dag erna Marron dag was en het erg druk zou zijn met Surinamers die een vrij weekend hadden werden deze plannen iets gewijzigd. De weg, die was gemaakt van Bauxiet, was lang en hobbelig en bovenal stoffig! Alles was, na uren rijden over deze weg rood van het bauxiet. We overnachtten bij een hangmattenkampje bij de Blanche Marie Vallen om de volgende dag verder te rijden over de West-Suriname weg richting de Kabalebo Rivier waar we iets stroomopwaarts van deze rivier bij een kampje hebben overnacht voor 3 nachten met alleen wij 2 als gasten. Ze hadden zelfs een bed voor ons in elkaar getimmerd. Een unieke plek waar de huidige eigenaar nog maar sinds een maand bezig was om daar een accommodatie te realiseren voor toeristen. Het ontbrak ons aan niets. Het eten was ronduit fantastisch, de mannen deden hun best om ons de leukste en mooiste plekjes te laten zien. Er werd gevist naar Anjumara’s en deze werd voor ons op de, tussen de stenen zelfgemaakte barbecue gelegd. Tot slot trokken we door tot Apoera waar we de treinwerkplaats en het plaatsje bezochten en de nacht in een hangmat hebben doorgebracht.

Op vrijdag 14 oktober 2016 vertrokken we naar Brownsberg onder de bezielende leiding van Sean, die ons het rijk der vogels van Suriname heeft getoond. Diverse mooie vogels gezien maar ook apen en een schildpad.

Tot slot vertrokken we op maandag 17 oktober 2016 voor de 8-daagse tocht naar de Kasikasima. Met een Cessna vliegtuigje vlogen we vanaf vliegveld Zorg & Hoop naar Palumeu waar we een prachtige tocht over de Palumeu rivier hebben gemaakt over diverse Sula’s (stroomvernellingen) waar we soms flink de handen uit de mouwen moesten steken om over de versnellingen heen te komen door de lage waterstand, om uiteindelijk uit te komen bij het Basiskamp aan de voet van de Sawaniboto sula.

Op de helft van de tocht hebben we de Kasikasima beklommen. Een zware tocht vanwege de warmte maar zeer de moeite waard als het uitzicht kan worden bekeken vanaf een van de granieten toppen van de op het hoogst 718 meter hoge Kasikasima. De trip werd begeleid door een 7 koppig team van Trio’s en Wajana’s die er alles aan deden om het ons naar de zin te maken. Het eten dat Kokkie maakte was fantastisch en de rest van de crew was uitermate gastvrij en zorgden dat we het tot alle details naar ons zin hadden. Kortom een reis om nooit meer te vergeten.